achter in de tuin, druk met zijn geliefde bezigheid: zorgen voor deze fantastische plek die Aposperitis heet. Misschien is ?tuin? niet het goede woord, nee eerder een ?landgoed? met daarop schitterende guesthouses, omgeven door ruimte, fruitbomen en bloemen en die prachtige zachte stilte. ?Hier hoef je niet zoveel?, zegt eigenaar George, ?behalve rondkijken en ruiken. En proeven zegt hij met een lach?! George vraagt of ik trek heb, maar wacht mijn antwoord niet af, want gastvrij als hij is, gunt hij mij dat culinaire typisch Griekse hoogstandje. Ik moet en zal met hem mee. Dus zit ik even later in een Griekse taverne met dé delicatesse van Drosia: gegrild varkensvlees. En zo zittend tussen de dorpsbewoners en met de zeelucht van het eiland, kan ik niet anders zeggen: dit is een hoogstandje pur sang. Als we terugrijden, vertelt George me over zijn huizen. De guesthouses Aposperitis zijn gebouwd in een mooie Griekse stijl op een prachtige heuvel. Aan de ene kant zie je de hoogste berg van Kreta: de berg Psiloritis. Noordelijker ligt het gebergte van Charakiotis. En omgeven door wel 20.000 m2 tuin kun je hier op het terrein van Aposperitis uren dwalen, wandelen en genieten van de vergezichten. ?Natuurlijk?, zegt George. ?Niks moet hier. In de zomer neem je een duik in het zwembad of je leest een boek in de schaduw onder de olijfboom. Of je gaat naar het strand.? Zijn guesthouses passen perfect in het groene landschap. Ik kijk om me heen, in de wijde omtrek is geen toerist te bekennen. De zon kleurt mijn huid en alle zorgen glijden van me af. Sttt, zegt hij als we ineens stil staan. ?Stil hè??, wil ik zeggen, maar gelukkig houd ik me in. En dan hoor ik het: die vogels, fluitende vogels. Ik moet denken aan de waarheid van die ene uitdrukking: zo vrij als een vogel. Ja, zo voelt het.