bij de taverne van de broers Andreas en Nikatsas Garnelis aan het strand, werd ik dan ook op traditionele Griekse wijze met dit heerlijk zoete drankje ontvangen. En het was meteen gezellig. Een beetje wiebelig wandelden Andreas en ik even later de heuvel op die deel uitmaakte van het landgoed van zijn familie. Hij zou me naar het appartementje brengen dat ik voor die week had gehuurd in zijn Villa Theresa. Eenmaal boven trof ik een paradijs aan dat al mijn verwachtingen overtrof. Ver weg van alles, heerlijk rustig en omgeven door groen, lag daar de prachtige villa. Na een frisse duik in het zwembad genoot ik de rest van de avond van het schitterende uitzicht. Turend over de baai, met in de verte Albanië, bedacht ik dat het lijstje van alle spannende dingen die ik op het eiland zou gaan doen, nog best even kon blijven liggen. De komende paar dagen had ik genoeg aan de zon, het zwembad en het uitzicht op de azuurblauwe zee.

met de andere gasten van Villa Kerasia na te genieten van het eten dat eigenaar Babis vanavond voor ons gekookt heeft. De gemoedelijkheid viert hier hoogtij. We lachen en delen ervaringen van de plekken die we gezien hebben. Babis schudt af en toe zijn hoofd als we vragen of die ene tip echt een aanrader is. Ik kijk naar de andere gasten en bedenk me: dit tafereel schetst deze plek zo mooi. Villa Kerasia is een oud traditioneel landhuis dat gerenoveerd en omgetoverd is tot een bed and breakfast. Rustig gelegen op de heuvel kijk je uit over de olijfgaarden, valleien en wijnvelden. Ontbijten doe je in de eetkamer, nazitten kan in de woonkamer. Of je trekt je terug in de tuin of je fantastische kamer. En ook daar in je kamer is het zoals overal in het huis van Babis: huiselijk, comfortabel, ruim en rustig. Maar zijn Griekse afkomst verloochent hij zeker niet: de prachtige kalkmuren zijn perfect gerestaureerd, net als de hoge plafonds en ook de stijl verklapt soms zijn Griekse bloed. Babis schenkt nog een wijn in en vertelt het verhaal van zijn streek. Vanavond zaten we hier met z?n achten, gister met zeven personen. Dat is het leuke van bij Babis verblijven. ?Alles mag, niks hoeft,? zegt hij dan. Als je je maar thuis voelt. En dat doe ik. Als een Griek bij de Grieken.

bij de taverne van de broers Andreas en Nikatsas Garnelis aan het strand, werd ik dan ook op traditionele Griekse wijze met dit heerlijk zoete drankje ontvangen. En het was meteen gezellig. Een beetje wiebelig wandelden Andreas en ik even later de heuvel op die deel uitmaakte van het landgoed van zijn familie. Hij zou me naar het appartementje brengen dat ik voor die week had gehuurd in zijn Villa Theresa. Eenmaal boven trof ik een paradijs aan dat al mijn verwachtingen overtrof. Ver weg van alles, heerlijk rustig en omgeven door groen, lag daar de prachtige villa. Na een frisse duik in het zwembad genoot ik de rest van de avond van het schitterende uitzicht. Turend over de baai, met in de verte Albanië, bedacht ik dat het lijstje van alle spannende dingen die ik op het eiland zou gaan doen, nog best even kon blijven liggen. De komende paar dagen had ik genoeg aan de zon, het zwembad en het uitzicht op de azuurblauwe zee.